Rozdział 13 (oczami Jacoba):Widzę ją. Stoi przede mną piękna niczym anioł. Czasem zastanawiam się, czy nim nie jest. Tkwimy tak koło siebie a ja cały czas muszę kłamać choć nie chcę. Sam nie wiem do końca dlaczego.

  Z dedykacją dla S., fanki mojego bloga :D

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Staliśmy tak z Renesmee na łące przytuleni do siebie. To było takie ciężkie żeby jej nie pocałować. To był przecież tak dobry moment. Tylko, że ja sam nie przecież nie wiem, co ona czuje do mnie. Może być przecież zakochana w kimś innym a ja nie chcę, żeby się na mnie oglądała tylko dlatego, że jestem w nią wpojony. Kiedyś jej powiem, ale dopiero gdy będzie na to czas. Była we mnie wtulona. Kochałem to jej lekko ciepławe, delikatne ciałko. Wydawała mi się taka krucha, bałem się, że ktoś może zrobić jej krzywdę. Tak bardzo się o nią martwiłem. One tego nie rozumiała, nie mogła. Zawsze gdy cierpiała, cierpiałem z nią. Kochałem gdy się śmieje bo sam byłem wtedy w dobrym nastroju. Przecież to tylko ona trzymała mnie na ziemi. Gdy byłem przy niej niczego innego nie widziałem. W moich snach zawsze tylko ona stała przede mną. Ona nie wiem jak bardzo bym chciał jej odpowiedzieć na pytanie które ją dręczy. Tylko, że nie mogę. Nie mogę jej narażać na takie niebezpieczeństwo.

-Jake, wiem, że męczą cie już te pytania ale ja muszę cie spytać o jeszcze jedną rzecz.-Zaczęła mówić swym cudownym głosikiem. Uwielbiałem gdy mówiła do mnie tak spokojnie i łagodnie.-Wtedy gdy się rozstaliśmy...

-Ness, po co cały czas do tego wracasz?-Zapytałem. Po co to robiła. Przypominała mi tylko co musiałem jej powiedzieć. A tak bardzo nie chciałem tego robić.

-Jake ale ja muszę wiedzieć jeszcze tylko jedną rzecz. No bo wtedy powiedziałeś, że nie możemy już się spotykać.-no i znowu mi przypomniała ale nie miałem jej tego za złe. Zasłużyłem sobie na to.-No a ty cały czas byłeś w pobliżu. Od kiedy wybiegłam z twojego domu aż do wczoraj prawie cały czas widziałam cię w pobliżu. Na przykład wtedy gdy szłam porozmawiać z Nathanem.-Gdy powiedziała jego imię posmutniała i to bardzo.

-Ness? Co się stało?-spytałem zaniepokojony.

-On...-przerwała. Delikatnie ją odsunąłem żeby spojrzeć na jej twarz. Miała w oczach świeczki. Najwyraźniej to był drażliwy temat. Nie chciałem sprawiać jej jeszcze więcej bólu.

-Ciii... Renesmee.-Przytuliłem ją mocno i położyłem jedną rękę na włosach.-Jak nie chcesz to nie mów.

-On nie żyje. Zginął w wypadku tego samego dnia kiedy byłam z nim w parku.-Powiedziała szybko po czym zaczęła płakać. Kiedy widziałem jak jej smutno ja też cierpiałem. Kurczę, głupio z tym Nathan'em. A on... no właśnie on całował się z Renesmee. Pewnie to dlatego teraz tak płakała. Najwyraźniej coś musiało między nimi być, chociaż Sam mówił, że Ness mnie kocha. I dlatego coś mi cały czas nie pasowało w tym co on powiedział. Dowody nie były po jego stronie. Ale nawet jeśli mnie nie kochała to zamierzałem wypełnić swoją misję aby ją chronić. A potem wyduszę z kogokolwiek będzie się dało dlaczego kazali mi to zrobić. A wracając do Nathana, ja kolesia tak nienawidziłem a teraz facet nie żyje. Tak jakoś mi głupio. I to przez niego chciałem się zabić. Poza tym jakoś znowu mi nie pasowało z tym Nathan'em. Może jednak go nie kochała bo przecież za mną wybiegła. Gdyby czuła coś do niego to nie przejęła by się mną w szczególności, że nie wie o moim wpojeniu. No i jeszcze mu wtedy w parku powiedziała, że... że kocha innego. No tak! No i znowu dowody na to, że Ness mnie nie kocha są po mojej stronie. Cały czas miałem w pamięci jakieś braki a moje myśli są strasznie pomieszanie co zresztą widać. Carlise mówił coś, że podobno gdy broniłem Renesmee przed.. nawet nie pamiętam kim, to moje serce na jakiś czas stanęło. To pewnie dlatego. Muszę jeszcze właśnie o to spytać Ness. Kto ją właściwie zaatakował. Pamiętam jeszcze jedynie taki dziwny sen. Tak jakby Renesmee, która przekazuje mi, że mnie kocha. Gdy się obudziłem wydawało mi się to takie realistyczne ale z każdą minutą traciło moc. Zobaczyłem ją i położyłem jej łapę na kolanach. Pamiętam jeszcze jak nastawiała mi kości. I to wszystko z tego jak ją broniłem przed.. no tą babką, o ile była to ona. Podobno po skoku z klifu, którego z resztą za dobrze też nie pamiętam byłem ponad miesiąc w śpiączce. Renesmee czekała na mnie aż się wybudzę a ja się nawet do niej wtedy nie odzywałem. Któregoś dnia przyszła do mnie Alice i mnie za to ochrzaniła a ja musiałem jej wyjaśnić, że tak będzie lepiej i że to nie ode mnie zależy bo to przecież Sam mi zabronił się z nią spotykać bo to za duże ryzyko tylko, że nie chciał mi powiedzieć jakie.

Wzięła się już w garść więc chciałem jakoś zacząć. Ona jednak mnie uprzedziła odsuwając się ode mnie trochę. Nie chciałem aby bardziej się oddalała więc złapałem ją za ręce.

-Odpowiedz Jake, ja nie zapomniałam. Nie mam problemów z pamięcią.-Powiedziała mając jeszcze łzy w oczach.

-Ale... Renesmee. No jest naprawdę takie trudne. No bo to jest tak jakby powiązane z tym o co cały czas pytasz.-Zacząłem powoli, chcąc poukładać sobie wszystko w głowie.

-I nie myśl sobie, że zostawię to bez wyjaśnienia.-Wtrąciła Ness.

-Tak, to akurat wiem. Ness, zawsze byłaś i jesteś nadal moją przyjaciółką i ja zawsze chcę wiedzieć, czy jesteś bezpieczna. Zależy mi na tobie. Nawet nie wiesz jak bardzo. I pamiętaj, że cokolwiek się stanie. I Cokolwiek powiem i zrobię nic tego nie zmieni. Proszę, nie zapominaj o tym.-Nie było to łatwe ale jakoś wybrnąłem. Patrzyła na mnie swym cudownym wzrokiem i chyba chciała coś powiedzieć. Zrezygnowała ale po kilku sekundach nabrała odwagi.

-Mi też na tobie zależy.-Przytuliła się do mnie. Objąłem ją w talii. Wtulając policzek w mój tors oparła na nim ręce. Tak bardzo ją kochałem. Tą miękkość jej ciała, jego delikatny zapach. A kiedyś chciałem ją zabić bo myślałem, że zabił Bellę jak jeszcze była z nią w ciąży. Popełniłbym taki błąd, którego chyba nigdy bym sobie nie wybaczył. Ciekawy byłem o czym ona teraz myśli. Właśnie. Teraz moja kolej na zadawanie pytań. Oderwałem ją ostrożnie od siebie, wziąłem na rękę i pociągnąłem w stronę pnia. Usiadłem i posadziłem ją sobie na kolanach. Sama znowu się do mnie przytuliła. Popatrzyłem na jej oczy.

-Hej, Ness ja tez chciałbym cię spytać o dwie rzeczy.-Chyba chciałem zacząć od tej trudniejszej by szybciej mieć to za sobą. Uniosła twarz a ja zacząłem.-Czy, jesteś... w kimś zakochana?-Zmieszała się trochę. Była nawet w lekkim szoku. Jako przyjaciele mówiliśmy sobie o wszystkim ale nigdy nie rozmawialiśmy na takie tematy. Kurczę. Nie odpowiada. Czyli w kimś jest. Najprawdopodobniej. Zamknęła powieki, uśmiechnęła się delikatnie.

-Czyli pytasz czy jestem zakochana w jakimś chłopaku?-zapytała. Heh.. tak jak ja ją.

-No tak, o to spytałem.-Potwierdziłem.

-Jake, na pewno był byś pierwszą osobą, której powiedziała bym, że zakochałam się w kimś innym.-Ufff... kamień spadł mi z serca. To dobrze. Szybciej wykonam swoje zadanie bo nikt nie będzie stawiać przeszkód.

-Fajnie wiedzieć ale pewnie Edward wiedział by pierwszy.-Zaśmiałem się.

-Tak ale sama bym mu o tym nie powiedziała.-Dodała.

-Ymmm mam jeszcze trochę dziwne pytanie. No bo od czasu tego wypadku ma takie małe zaniki pamięci. Carlise mówi, że w końcu wszystko sobie przypomnę ale kto cię zaatakował wczoraj na tej łące? Bo nawet nie wiem przed kim cię broniłem.-wytłumaczyłem jej o co chodzi.

-Nie uwierzysz. To była ta twoja Katelyn.-Co? Ta babka była wampirem?

-Ale jak to Katelyn? Przecież ona...-W ogóle tego nie rozumiałem.

-Tak ale nie wiem jakim cudem znalazła sposób na to by stać się wampirem. Chciała mnie zabić abym nie stała wam na drodze. Pewnie nie pamiętasz w jakim była szoku jak wybiegłeś z lasu i.. zresztą patrz sam. Nie pamiętasz za wiele więc opowiem ci wszystko co się ważnego działo.-przyłożyła swoją drobną dłoń do mojego policzka i zobaczyłem wszystko. A więc to w pewnym sensie był dowód na to, że mi ufa. Inaczej przecież nie pokazałaby mi swoich wspomnień. Bo tu nie chodzi tylko o to co widziała ale też o jej emocje jakie jej w tym czasie towarzyszyły. Czułem jej strach gdy biegła za mną do La Push gdy skakałem z klifu. Czułem jej obawę przed tym, że nie wybudzę się ze śpiączki. Jej ból przy tym jak ją potraktowałem po odejściu z domu Cullen'ów. Moment, gdy wracała ze spotkania z Nathan'em i upozorowała, że traci kontrolę nad pojazdem.

-Hej, ja się naprawdę wtedy wystraszyłem. Bałem się czy nic ci się nie stało.

-Heh...

Potem zobaczyłem jeszcze jej tęsknotę za mną. Było mi tak przykro. To był dobry moment. Tak, był najlepszy. Przypomniałem sobie szybko to co mówił mi Sam i zapytałem.

-Renesmee.-Zabrałem ostrożnie jej rękę z mojego policzka.-Zbliża się ta impreza w szkole i tak sobie pomyślałem, że może jak nie masz z kim iść to moż...

-Oczywiście, że z tobą pójdę.-Przerwała mi już odpowiadając i objęła mnie za szyję. Serce uderzyło mi dziesięć razy mocniej, że odpowiedziała bez żadnego zastawiania się. To dobrze. Podnieśliśmy się z pnia i zaczęliśmy powoli iść w stronę jej domu. Cieszyłem się, że z nią pójdę, nawet bardzo. Ale czułem się podle na myśl o tym, co potem ją czekało. To miał być przecież cios prosto w serce. Prawie cała ta szopka była tylko po to odgrywana a ja już cierpiałem przypominając sobie co mam zrobić. Co ona sobie pomyśli? Mam nadzieję, że zapamięta moje słowa, że i tak zawsze będzie dla mnie najważniejsza. Tylko, że potem może sobie pomyśleć, że to też było kłamstwo. To było nie do zniesienia. To co wymyśliła rada tym razem było wręcz okrutne. Ale tylko tak skutecznie mogłem trzymać ją od siebie z daleka. Tylko, że ja nadal nie wiedziałem dlaczego i jakie jest zagrożenie, jeśli będziemy się spotykać. Jedyne co wiedziałem, to że jeśli on sama nie mnie nie zostawi to sam tego nie zrobię a to był właściwie jedyny sposób.

Gdy doszliśmy na miejsce, zatrzymaliśmy się przed schodami.

-Renesmee, ja już będę leciał do Billy'ego. Do zobaczenia mała.-Pożegnałem się ale ona mnie zatrzymała łapiąc za rękę. Stanęła na pierwszym stopniu schodów i dała mi całusa w policzek. Zarumieniła się lekko i pobiegła do domu. Była taka urocza. Jej usta były takie miękkie i... po prostu cudowne.

Pobiegłem do Billy'ego. Do domu. Usiadłem koło niego na kanapie. Oglądał jakiś serial a czułem, że muszę z kimś pogadać.

-Tato, dlaczego ja muszę zrobić coś tak strasznego? Przecież ja tak ją zranię. Ja nie chcę tego robić. Skoro nie możemy nie musimy być razem ale to nie jest fair.

-Jacob. Wiem, że tego nie rozumiesz ale wiesz, że postanowienia rady są święte. Już raz próbowałeś trzymać ją na odległość i jakoś ci nie wyszło. Nie dziwię się. Uratowałeś jej potem życie. Zresztą nie pierwszy raz i jeszcze tej samej nocy została zwołana rada. Nie dasz rady inaczej żyć bez niej. Sam tego nie dokonasz. Ale zaufaj radzie, Samowi i przede wszystkim mi. Jeśli chcesz, żeby była bezpieczna wykonaj swoje zadanie i bądź dymny z tego, że dałeś sobie radę, że nie spocząłeś nawet w najtrudniejszej chwili by ją chronić.-Powiedział Billy. Musiałem wszystko sobie poukładać w głowie. 

Już nie mogłem się doczekać tej imprezy w szkole. Chociaż właściwie tylko z tego powody, że chociaż przez chwilę ma być między mną i Renesmee... coś wspaniałego. A przynajmniej taką mam nadzieję albo raczej misję. Bo gdyby nie to, że wiem jakie ma być zakończenie to z chęcią bym tego nie robił. Położyłem się na łóżku rozmyślając jak to wszystko rozegrać. Musiałem mieć wszystko zaplanowane. Po kolei.

Każdy dzień spędzony z Nessie mijał szybko i był oczywiście wspaniały. Sylwester też spędziliśmy razem. Chciałem go spędzić po prostu odjazdowo. Zabrałem więc Ness do klubu. Chyba pierwszy raz w jakimkolwiek była. Była na początku nieśmiała i speszona. Gdy piłem alkohol patrzyła na mnie z pragnieniem. W końcu, gdzieś koło dziesiątej zapytała czy może chociaż spróbować. Nie miałem takiego prawa i mimo że brakowało jej trochę do osiemnastki to jej pozwoliłem. Mała nieźle się rozkręciła. Nie wiem już nawet ile wypiła ale była niezła. Zaczęła się śmiać, potem tańczyć. Szło jej tak dobrze, że weszła na scenę i tańczyła przy rurze. Była świetna. Poruszała się tak zgrabnie i płynnie. Szczerze powiedziawszy byłem zazdrosny jak kręciła się koło każdego faceta w sali. No ale cóż, była po prostu sexy. Jeszcze w tej króciutkiej, obcisłej i bez ramiączek, granatowej sukience. Czerwone szpilki. Jak nic trzynaście centymetrów. Nie wiem jak ona na tym chodziła. A jeszcze tak się ruszać! Włosy na początku idealnie ułożone. Teraz rozczochrane ale właśnie w takich wyglądała jeszcze lepiej. Jechaliśmy już do domu. Nie wiem jak mogła się tak upić. Zapytałem czy nie było zawsze tak, że właśnie na wampiry procenty nie działały.

-Nie zapominaj wilczku... że jestem też ludziem.-Powiedziała lekko się chwiejąc i non stop chichrając.

-A my to człowieki od razu.-zażartowałem. Sam pamiętałem jak ja po raz pierwszy się upiłem. Też mi tak odwaliło. Potem to już nie ma takiej mocy. Koło piątej nad ranem jak Ness była... I tak nadal bardziej pijana niż trzeźwa odprowadzałem ją do domu. Całą drogę śpiewała na cały głos. Właściwie to się darła. Jej rodzice byli jeszcze u Carlise'a. Całe szczęście. Miałbym przerąbane. Edward urwał by mi łeb. Już otwierałem jej drzwi ale ona nagle powiesiła mi się na szyi. W sumie to nie miałem nic przeciwko temu ale trochę mi się spieszyło.

-Jaaaaaacoooob. Jesteś taki przystojny.-Wymruczała mi do ucha po czym się nieznacznie odsunęła ale nadal mnie trzymając. Działa na mnie tak, że nie mogłem temu zaprzeczyć. Chciałbym, żeby myślała tak ale będąc na trzeźwo. Patrzyła w moje oczy, delikatnie się uśmiechnęła po czym zbliżyła swoją twarz do mojej.

-Ciekawe, czy dobrze całujesz?-zapytała. Ja nie zdążyłem tego ogarnąć a już mnie całowała. Jej usta zlepiły się wręcz z moimi. Ja nie chciałem tego przerywać mimo że nie była świadoma tego, co robi. Objąłem ją mocno w talii i podniosłem do góry aby nie musiała stać na palcach. W pierwszych sekundach działałem pod wpływem impulsu ale po chwili odezwała się świadomość. Nie mogłem jej całować. Nie teraz. Chociaż z drugiej strony może i tak będzie lepiej. Może tak trochę bardziej stopniowo to rozwijać, żeby potem nie było problemów. Tak, tak z pewnością będzie lepiej. Położyłem więc rękę na jej szyi. Jej pocałunki były takie namiętne i zmysłowe. Była jednak pod wpływem alkoholu więc nie były jakoś szczególne. Nie chciałem jednak jej teraz przemęczać bo chciałem, żeby szybko wytrzeźwiała. Musiałem więc szybko przestać. Postawiłem ją na ziemi i odgarnąłem włosy z czoła. Co ja mam teraz z nią zrobić? Nie mogę jej samej zostawić. Może zrobić coś głupiego. Ona stoi przede mną uśmiechając się beztrosko a ja się tu głowię. Chyba najlepszym wyjściem będzie jak zaprowadzę ją do łóżka i popilnuję aż dojdzie do siebie. Edward i tak o wszystkim się dowie. Kurczę przydałoby się aby się umyła. Ale nie w takim stanie. I co ja mam ją pilnować pod prysznicem? Chociaż nie powiem, kusząca propozycja. Otworzyłem w końcu te drzwi i wpuściłem Ness.

-Renesmee. Posłuchaj.-zacząłem ale ciężko się z nią rozmawiało. Kręciła się cały czas i chichrała.

-Tak kochany...? Hihihi...-O raaany, to będzie cięższe niż myślałem.

-Hej, ej słyszysz, musisz szybko wytrzeźwieć. Weźmiesz sama prysznic? Czy jak wytrzeźwiejesz?-zapytałem.

-A może pójdziesz ze mną?-Zaświergotała. Była taka urocza. Ale musiałem jej to jakoś wyjaśnić.

-Hej, przecież nie jesteśmy ze sobą. Renesmee musisz się jakoś ogarnąć zanim twoi rodzice przyjdą.

-Jakie przecież nie musimy być ze sobą żeby wziąć razem prysznic.-Oparła się na mnie i zrobiła proszące oczka.

-Ness, pójdę z tobą do łazienki ale sama weźmiesz prysznic a ja będę tylko stać przy drzwiach z zamkniętymi oczami.-zrobiła naburmuszoną minkę.

-Ale Jake...

-Nie ma żadnego ale Ness. Edward by mnie ukatrupił. Poza tym nie możemy...-Nie miałem już siły z jej tłumaczyć.

-A kto nam zabroni?-zapytała jak pusta blondynka.

-Nikt po prostu nie wypada.

-ale przyznaj, że byś chciał.-była taka uparta.

-Nawet jeśli to to nie ma nic do rzeczy. Choć już bo tylko tracimy czas.-Szczerze to byłem już trochę na nią kurzony. Po raz pierwszy. Poszliśmy na górę. Wzięła ze sobą piżamę do łazienki i poszedłem za nią. Doszła już trochę do siebie a przynajmniej trochę odzyskała świadomość.

-Okej, pójdę sama. Ałaaa...-odezwała się przed drzwiami do toalety.

-Wszystko okej?-zaniepokoiłem się trochę.

-Łeb mnie tak boli, że nie mogę. W ogóle pierwszy raz się tak czuję.-wytłumaczyła.

-Jesteś na kacu. Odezwała się twoja ludzka połowa. Nie martw się. Rano będzie gorzej-Odpowiedziałem z udawanym pocieszeniem. Weszła do środka sama ale umówiliśmy się, że będę stał przed drzwiami i jak coś to mnie zawoła. Na szczęście odbyło się bez żadnych problemów. Położyła się do łóżka ale już nie roześmiana ale obolała.

-Jake połóż się koło mnie. Proszę, zrób coś z moją głową bo zaraz wybuchnie.-Powiedziała. Nie położyłem się koło niej tylko usiadłem ale opierając się o ścianę i prostując nogi wzdłuż łóżka. Położyłem jej rękę na głowie i po chwili usnęła. Była taka spokojna i naturalna podczas snu. Tak sobie myślałem, że chciałbym powtórzyć to co się stało ale tak na poważnie. I nie dlatego, że muszę to tak czy sik zrobić z przymusu ale sam z siebie. Czułem się podle na samą myśl, że to wszystko jest właściwie na niby. A tak bardzo chciałbym, żeby to było coś prawdziwego. Popatrzyłem na nią. Była taka niewinna i bezbronna. Nie zasługiwała na taki los. Coś tak... Nawet już nie wiem jak to nazwać. Pewnie zaraz przyjdą Bella z Edwardem więc muszę się chyba ewakuować. Chciałem jeszcze się jakoś pożegnać. Napisałem więc liścik i zostawiłem na miejscu, na którym siedziałem. Nie mogłem się jeszcze powstrzymać, nachyliłem się i pocałowałem przelotnie ale tym razem w usta. To było takie... elektryzujące. Mimo że to właściwie tylko ja ją całowałem i to przelotnie to było magiczne. Zawsze się zastanawiałem jak ja dawałem radę za każdym razem się powstrzymać. Pewnie dlatego, że zawsze bałem się, że ją zranię. I znowu wróciła do mnie ta myśl. Że będę musiał ją zranić. Raz nawet mi się to śniło. To jak prze zemnie cierpiała. Podniosłem się powoli a ona mimowolnie się uśmiechnęła. Mam nadzieję, że normalnie też pójdzie mi tak łatwo. Otrząsnąłem się trochę i ruszyłem w stronę okna. Gdy siedziałem już na parapecie odwróciłem się jeszcze by spojrzeć na jej nieskazitelnie gładką twarz. Miałem nadzieję, że rano będzie już wszystko w porządku. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

I jak się podobało? Pewnie myśleliście, że będzie inaczej a tu jednak nie.. właściwie nie wiem co myśleliście więc może napiszcie :D

Proszę o komenty :D